Zawartość
Historia gminy
W źródłach historycznych pojawia się pod nazwą Bärnsdorf lub Bernsdorf, co tłumaczone jest zniekształceniem wyrazu Bernhardsdorf, czyli Wieś Bernharda. Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1381 roku i znajduje się, podobnie jak w przypadku Dolní Řasnice, w frydlanckim urbarium. Położenie obu wsi nad potokiem noszącym tę samą nazwę, wzdłuż tego samego dawnego szlaku prowadzącego z ziemi frydlanckiej na północny wschód i mniej więcej te same warunki glebowe zdeterminowały także podobieństwo losów obu miejscowości. Horní Řasnice miała jednak własny kościół pw. Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, którego gotyckie pochodzenie widoczne jest jeszcze teraz na sklepieniu prezbiterium oraz łuku triumfalnym. Jest również potwierdzone w najstarszej wzmiance, jaka występuje w miśnieńskich księgach kościelnych z 1346 roku.
Obie wsie były tak samo dotknięte w czasie wojen husyckich oraz wojny trzydziestoletniej, w podobny sposób także przebiegała w nich gwałtowna rekatolizacja. Komisja kontrreformacyjna zwołała poddanych do Bernsdorfu do urzędu wójta na dzień 10 i 11 maja 1651 roku. Wówczas mieszkało tu 296 osób, przybyło jednak tylko 83, wysłuchali misjonarza, o nic nie pytali, nie odpowiadali na zadawane im pytania a potem wrócili do swoich domów. Inne ówczesne źródła mówią o tym, że było tu 47 katolików (36 mężczyzn i 11 kobiet), jednak w 1654 roku zamieszkanych pozostało tylko 5 domów, a pozostałe 84 właściciele pozostawili, odchodząc z ojczyzny z powodu swojej wiary. Jednak po upływie wieku rany te się zagoiły i w 1790 roku na terenie miejscowości było ponownie 110 domów. Na taki stan rzeczy wpłynął pozytywnie także rozwijający się w pobliskich Jindřichovicach pod Smrkem przemysł, ponieważ tamtejsza firma E.Heintschel otworzyła w Horní Řasnicy zakład produkujący męskie i damskie tkaniny oraz tkane chustki i chusty z nadrukiem. Przed 1. wojną światową zakład zatrudniał ponad 1400 pracowników. Jednak zakład także został dotknięty skutkami wojny i kryzysem powojennym, co przejawiało się trudnościami na zagranicznych rynkach zbytu. Produkcję ograniczano a w czasie wielkiego kryzysu gospodarczego całkowicie wstrzymano.
